Keek u vroeger weleens naar Bananasplit? Tegenwoordig hoeft u daarvoor de televisie niet aan te zetten. U loopt gewoon de deur uit en binnen no-time zit u middenin een grap met een verborgen camera. Verschil met Bananasplit is echter dat er niets te lachen valt en dat niemand naar u toe komt lopen om u te vertellen dat u in een grap zit, waarna u samen lachend naar de camera zwaait en het filmen ophoudt. Tegenwoordig kunt u zoveel lachen en zwaaien als u wilt, maar de verborgen camera blijft gewoon doorfilmen. Als u geluk heeft is het maar één camera. Als u pech heeft zijn het er wel tien of twintig. Misschien wel honderd op een dag. Duizend in een week. Allemaal betaald van uw eigen belastinggeld, zonder dat u er zelf om heeft gevraagd en zonder dat het ergens toe dient. Vindt u dat geen goede grap? De meneer van de camerafabriek vindt het wel een goede grap. Die meneer ligt ergens onder een palmboom compleet in een deuk.

Maar nu even serieus: dit kan natuurlijk niet. Het wordt hoog tijd dat aan deze dure grappenmakerij een einde wordt gemaakt. Bijvoorbeeld in Amsterdam, waar de stadsdeelraad Amsterdam West moet gaan besluiten om een lokaal project met een drietal dure, nutteloze camera's wel of niet te continueren. Een uitstekend artikel hierover van VU-promovendus Matthijs Pontier vindt u HIER. Privacy First wenst u veel leesplezier (en stadsdeelraad Amsterdam West veel wijsheid)!