Deze week bleek uit de beantwoording van Kamervragen over de heimelijke inzet van drones door de Nederlandse politie dat een specifieke wettelijke grondslag hiervoor ontbreekt. Minister Opstelten baseert de huidige inzet van drones voor opsporing op de algemene politietaak in artikel 3 van de Politiewet. Dit vage, summiere artikel is echter nooit voor dit doel geschreven. Artikel 8 lid 2 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) vereist daarentegen dat iedere privacy-inbreuk van overheidswege expliciet, voldoende toegankelijk en voorzienbaar, met waarborgen tegen misbruik (waaronder privacyschending en function creep) is vastgelegd in nationale wetgeving. Een specifieke wettelijke basis voor de inzet van drones bestaat echter niet, laat staan dat een dergelijke wettelijke basis voldoende toegankelijk, voorzienbaar en met privacywaarborgen omkleed zou zijn voor Nederlandse burgers. De inbreuk op de privacy door de huidige inzet van drones vormt daarmee een schending van art. 8 EVRM en is derhalve onrechtmatig.

Zonder specifieke wettelijke basis conform art. 8 lid 2 EVRM vormt iedere politie-drone een ondeugdelijk opsporingsmiddel dat niet mag worden ingezet. Deze inzet dient dan ook per direct te worden gestaakt. In individuele strafzaken is het aan de rechter om informatie die met politie-drones is vergaard als onrechtmatig bewijs buiten het strafproces te laten.

Privacy First doet hierbij een dringend beroep op de Tweede Kamer om een moratorium op de verdere inzet van drones in te stellen. Een dergelijk moratorium kan pas worden opgeheven nadat een breed democratisch debat heeft plaatsgevonden en de eventuele inzet van drones op behoorlijke wijze zal zijn gereguleerd. Bij politiek gedogen van de huidige situatie behoudt Privacy First zich het recht voor om een dergelijk moratorium bij de rechter af te dwingen.