Toon items op tag: festival

Fragment uit festival-editie Nieuwe Revu:  

"Op een festival al streamend zonder portemonnee je bier betalen, terwijl een criminele organisatie je huis leegrooft. Het is allemaal mogelijk dankzij techniek die zich razendsnel ontwikkelt. Moeten we dit wel willen?

(...) RFID, ook wel bekend als Radio Frequency Identification, wordt steeds vaker gebruikt op festivals. Sinds 2014 verwerkt Lowlands deze chips in polsbandjes om bijvoorbeeld zonder portemonnee je bierbestellingen op te halen of je verloren vrienden op te sporen. De RFID-chip kan draadloos gegevens uitwisselen via checkpoints, die op een aantal plekken op het terrein zullen staan. Door het inchecken weet het systeem op elk moment waar de dragers van de polsbandjes zich bevinden. Maar Lowlands en de partnerbedrijven ook. Vincent Böhre, directeur van Privacy First, ziet de festivalganger als een marketingdoelwit: "Als festivalbezoeker met een RFID-chip ben je eigenlijk een soort wandelend product. Omdat je in die chip allemaal informatie meedraagt, opslaat en verzamelt die waardevol is voor bedrijven die bij het festival betrokken zijn. Dan ben je eigenlijk een soort melkkoe aan het worden." Maar niet alleen het Lowlands-bandje heeft een RFID-chip, ook je paspoort en OV-chipkaart. Meer dan eens zijn deze vervoersbewijzen persoonsgebonden. Op festivals zijn studenten, een groep die vrijwel afhankelijk is van hun studenten-OV, niet bepaald ondervertegenwoordigd. Naast bedrijven zijn ook criminele organisaties bijzonder geïnteresseerd in de RFID-chip. Als een technologische gier loeren ze op hun onwetende prooi. "Stel, je bent een crimineel en je gaat op een festival rondlopen met een RFID-scanner, dan zou je dus als criminele organisatie gegevens van de festivalgangers in kaart kunnen brengen. Hun naam- en adresgegevens, dat ze niet thuis zijn en er dus alle vrijheid is om te kunnen inbreken. Dan kun je heel makkelijk in een crimineel netwerk de informatie doorspelen aan je handlangers. Pietje en Marietje zijn nu niet thuis, die zijn honderd kilometer van hun woonplaats, dus we hebben alle tijd om hun huis leeg te roven. Het is potentieel gevaarlijke data", aldus Böhre. (...)"

Bron: Nieuwe Revu nr. 19, mei 2015, pp. 68-69.