Deze zomer was het al aangekondigd (en door Privacy First becommentarieerd), maar gisteren verscheen het opnieuw in de media: dit najaar gaan vier regionale politiekorpsen een pilot uitvoeren met mobiele vingerscanners ter opsporing van illegale vreemdelingen. In ambtelijk jargon heet dit proefproject een "leertuin", zo blijkt uit de langverwachte beantwoording (na drie maanden) van eerdere Kamervragen. Wat zouden onze beste vrienden van de politie zoal kunnen gaan leren in de tuin die Nederland heet? Privacy First zet mogelijke leermomenten alvast voor u op een rij:

1) het collectief inbreuk maken op andermans privacy en lichamelijke integriteit door vingerafdrukken af te nemen bij iedereen die in de ogen van oom agent weleens 'illegaal' zou kunnen zijn,

2) wat hoogstwaarschijnlijk gepaard zal gaan met discriminatoire 'handhaving', etnisch profileren en toenemende stigmatisering van bepaalde bevolkingsgroepen,

3) in eerste instantie vooral gericht op 'illegale' vreemdelingen (ongedocumenteerden), maar daarna ongetwijfeld ook op andere groepen en uiteindelijk op iedere burger, bijvoorbeeld voor het innen van openstaande boetes of belastingschulden (in vakjargon: doelverschuiving of function creep),

4) terwijl dit jaar reeds gebleken is dat de huidige stand van de biometrische techniek (met actuele foutenpercentages in paspoorten en ID-kaarten van minstens 21%) nog in de kinderschoenen staat en niet geschikt is voor massaal gebruik,

5) met alle gevolgen van dien, waaronder valse verdenkingen en onterechte plaatsingen in vreemdelingenbewaring, wederzijdse gevoelens van onveiligheid en risico's van irritatie, confrontaties en agressie op straat,

6) nog afgezien van mogelijke datalekken en hacking van de gebruikte apparatuur,

7) dit alles zonder openbare Privacy Impact Assessment en kosten-batenanalyse terzake.

Gevaarlijk speelgoed dus, die mobiele vingerscanners. Ons advies is: niet mee beginnen. Deze "leertuin" vormt immers een heus privacymoeras.